Rozliczenie CIT za 2020 r. – pierwsze z ulgą na złe długi

W zeznaniu za ubiegły rok podatnicy będą uwzględniać niezapłacone w terminie należności oraz zobowiązania. Nie wszystkie takie kwoty będą jednak miały wpływ na podstawę opodatkowania.

W ramach ograniczenia zatorów płatniczych między przedsiębiorcami, ustawą z 19 lipca 2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia zatorów płatniczych znowelizowano kilka ustaw, w tym ustawę o CIT, dodając do niej między innymi nowy art. 18f, wprowadzający tzw. ulgę na złe długi. W założeniu nowych przepisów, po spełnieniu ustawowych warunków, podatnik będący wierzycielem ma prawo obniżyć podstawę opodatkowania o nieuregulowane należności, gdy od ustalonego terminu płatności tych należności upłynęło 90 dni. Jednocześnie, w analogicznej sytuacji dłużnik ma obowiązek zwiększyć podstawę opodatkowania o kwotę niezapłaconych zobowiązań.

Ustawa o CIT nakazuje wykazać w zeznaniu podatkowym należności lub zobowiązania, których wartość zmniejszyła lub zwiększyła podstawę opodatkowania. Służy to tego załącznik CIT/WZ, składany po raz pierwszy za rok 2020.

Z uwagi na nie zawsze jasne brzmienie nowych przepisów podatnicy mogą napotkać na wiele wątpliwości praktycznych oraz interpretacyjnych, z których część omawiamy w niniejszym artykule.

Problematyczne podmioty zagraniczne

Zgodnie z art. 18f ust. 10 pkt 3 ustawy o CIT, korekta podstawy opodatkowania dotyczy transakcji handlowych zawieranych w ramach działalności wierzyciela oraz działalności dłużnika, z której dochody podlegają opodatkowaniu...